Laat de borrel niet verdampen: 'Jenever is cultureel erfgoed'

Het vertrek van de Groningense distilleerderij Hooghoudt markeert een pijnlijke stap in de Nederlandse borrelcultuur. Jenever, ooit een trots symbool van Nederlandse gezelligheid, lijkt aan populariteit te verliezen. De traditionele jeneverdrinker vergrijst en dat roept de vraag op: wie redt onze geliefde jenever en brandewijn?

De cijfers spreken boekdelen. De verkoop van jenever is de afgelopen tien jaar drastisch afgenomen. Oud-slijter Thijs Dijkstra wijst op het imago van jenever dat niet meer aansluit bij de hedendaagse drinkcultuur. Waar whisky een sterke opmars heeft gemaakt, lijkt jenever stil te staan. Het wordt vaak geassocieerd met ouderen, wat de aantrekkingskracht op jongere generaties vermindert.

Toch is er hoop. Ambachtelijke jeneverstokers winnen aan populariteit, vooral onder jongeren die op zoek zijn naar unieke smaken en ervaringen. Het drinken van jenever wordt steeds meer een sociale activiteit, waarbij proeven en genieten centraal staan. In steden zoals Schiedam, de oude jeneverhoofdstad, zijn er nog steeds liefhebbers die de traditie in ere houden.

De jeneverconsumptie daalt, maar dat hoeft niet per se negatief te zijn. Het biedt de kans om opnieuw trots te zijn op deze oer-Hollandse drank. Met een vernieuwde marketingstrategie en een focus op kwaliteit in plaats van kwantiteit, kan jenever weer de aandacht krijgen die het verdient.

Het behoud van jenever als cultureel erfgoed is essentieel. Het is niet alleen een drankje, maar ook een stukje Nederlandse geschiedenis en traditie. Laten we ervoor zorgen dat deze borrelcultuur niet verdampt, maar blijft bestaan voor toekomstige generaties.

Dit artikel door de redactie geschreven, deels met ondersteuning van AI.